HISTORIA STRZELNICY

Strzelnica NSHM

  W 2013 roku nasze stowarzyszenie podjęło starania dotyczące przejęcia od Urzędu Miasta w Dęblinie dawnej strzelnicy wojskowej na dawnej Reducie Nr 2 Twierdzy Dęblin, znanej jako reduta gen. Zajączka, znajdującej się przy ulicy Balonnej. W związku z naszą inicjatywą, skierowaliśmy pisemną petycję do Burmistrza Miasta Dęblina oraz Rady Miasta, w której przedstawiliśmy wstępny plan reaktywowania dawnej strzelnicy i wykorzystania obiektu na cele sportowo-rekreacyjne. Rada Miasta pozytywnie zaopiniowała naszą prośbę. W związku z faktem, że teren jest wpisany do rejestru zabytków sztuki militarnej, wymagana była akceptacja wojewódzkiego konserwatora zabytków. Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał pozytywną opinię odnośnie naszej inicjatywy, co pozwoliło podjąć kolejne działania. Koniecznym warunkiem przystosowania obiektu na cele rekreacyjne było usunięcie nielegalnego wysypiska gruzu i śmieci, które ostatecznie zostało zlikwidowane w październiku 2014 roku.

Gruzowisko w miejscu dzisiejszej strzelnicy (fotografie z lat 2013 – 2014)

 Na początku listopada 2014 roku nasze stowarzyszenie podpisało stosowną umowę z Urzędem Miasta w Dęblinie, dotyczącą przejęcia działki, na której znajduje się reduta. Po otrzymaniu umowy przystąpiliśmy do dalszego porządkowania terenu. Dzisiaj strzelnica jest uporządkowana, posiada zatwierdzony regulamin przez Burmistrza Miasta Dęblina.

Strzelnica – prace porządkowe – marzec 2015r.

Historia Reduty Nr II

  Reduta Nr II powstała pod koniec pierwszej połowy XIX jako część zespołu fortyfikacyjnego obrony zewnętrznej Twierdzy Iwangorod. Zadaniem reduty było utrzymanie północno – wschodniego przedpola twierdzy od strony miejscowości Bobrowniki (wówczas nie istniały jeszcze forty Nr III i Nr IV). Podobna reduta Nr I została wybudowana na zachodnim obwodzie twierdzy nad Wisłą. W wyniku zmiany założeń taktycznych, po wybudowaniu dodatkowych w/w fortów pod koniec XIX wieku, reduta utraciła swoje znaczenie militarne i pełniła już tylko rolę obiektu koszarowego. W sierpniu 1915 roku wojska rosyjskie, wycofując się z twierdzy, wysadziły w powietrze wiele obiektów twierdzy, w tym też kazamaty magazynowe reduty oraz kaponierę artyleryjską. W 1915 roku wojska austriackie, które zajęły twierdzę, zorganizowały w zachowanych barakach na terenie reduty szpital polowy dla rannych żołnierzy oraz chorych na często występujące wówczas choroby zakaźne. W tym czasie, nieopodal reduty, na północnym przeciwstoku reduty powstał wojenny cmentarz. Na cmentarzu pochowano żołnierzy. rosyjskich, austro-węgierskich oraz pruskich. Po 1918 roku, już w niepodległej Polsce, na reducie nadal funkcjonował polowy szpital wojskowy. W okresie wojny polsko-bolszewickiej zmarło tutaj, na skutek odniesionych ran, wielu polskich żołnierzy oraz jeńców bolszewickich, którzy spoczywają na tym cmentarzu. Podczas II wojny światowej szpital polowy, początkowo przeznaczony był dla żołnierzy niemieckich, a następnie na potrzeby obozu jenieckiego Stalag 307.

Historyczne zdjęcie lotnicze – 1944r.

Po zakończeniu II wojny szpital został zlikwidowany, a obiekty koszarowe pod koniec lat czterdziestych zostały rozebrane przez okoliczną ludność w celu pozyskania materiału na odbudowę zniszczonych domów. Na początku lat pięćdziesiątych wojsko zniwelowało teren reduty, wypiętrzono dodatkowe obwałowania i urządzono strzelnicę wojskową na potrzeby jednostek wojskowych, stacjonujących w twierdzy. Strzelnica była użytkowana przez wojsko do początku lat dziewięćdziesiątych, na jej terenie zorganizowany był również ,,ogródek chemiczny” do szkolenia obrony przeciwchemicznej. W wyniku zmian ustrojowych oraz organizacyjnych wojsko przekazało teren dla Miasta Dęblin.

Poligon na reducie z torem chemicznym – 1988r